شعر

غزل / گل رحمان رحماني

په اشنا که نا اشنا جامه کې راغلې
بيا مې خيال ته د يو چا جامه کې راغلې

موږه دواړه د يوه ګل پر مخ مين وو
زه دې ګرد، ته د هوا جامه کې راغلې

ته چې لاړې زه قيامت ته انتظار وم
دادي بيا د مسيحا جامه کې راغلې

زه به هر ځل د تيارو په سيند کې ډوب وم
مورې ته به د رڼا جامه کې راغلې

انتظار دې د خوږو شېبو قاتل کړم
نه دې درد نه دې موسکا جامه کې راغلې

ژوند مې څه و؟ تسلسل د سپينو اوښکو
ته باران شوې د برېښنا جامه کې راغلې

لا دې سترګو کې پرېوتى غرور ژاړي
دروازې ته که د شاه جامه کې راغلې

Related Articles

ځواب دلته پرېږدئ

ستاسو برېښناليک به نه خپريږي. غوښتى ځایونه په نښه شوي *

Check Also
Close
Back to top button