نویسنده : قاضی نجیب الله جامع
مطالعات سیاست بینالمللی و تحولات اخیر جهان معاصر بعد از جنگ سرد دهه 90 نظام بین الملل و ارزشهای تحمیلی برگرفته شده از فرهنگ بورژواژی، رو به انحطاط غرب یعنی به امدن ( نظم نوین جهانی ) بر محور لیبرال دموکراسی فصل جدید را در افکار عموم ملل جهان که سخت خسته از رقابتهای بی مفهوم جغرافیایی و توازن قدرت سیاسی بودند به خود همراه کردند.
اما در اواخر همین قرن بیستم و به فاصله نزدیک به دوسال بعد از انکه جهان به سوی یک قطبی شدن رفت تحولات دولتهای در حال جنگ و یا همان به اصطلاح مغرضانه و بدور از مفاهیم اخلاقی جهان سوم غربیها سر و کله از مفتخوری و دیگر گرایی مساوی با خود فروشی سیاسی بیرون کشیدند، و در بازی هویت و ارزش به خودشناسی معقولانه و تاریخی دست یافتند.
که یکی از نمونها و الگوه های خوبی این احیاگری معرفتی ترکیه پس از کمالیزم سکولار و گیر در انزواه جهانی و بی سرنوشتی سیاسی بودند.
ترکیه کشوری است که با بهره گیری عظیمی از میراث متنوعی فرهنگی و بافت چند میلیتی و قومی خود قوت و وحدت بزرگ اجتماعی بخصوص در زمان حکومت عثمانیها در نظم و ثبات صلح و امنیت جهانی ایفاه کرده است.
ولی در دور معاصر پس از اتاترک با ایدایالوژیک شدن نظامیان رای و اراده ملت ترک جای خودرا به زورازمایی سیلقوی دادند و این نظامیان بودند که هر وقت هسته خاصی در این تشکل ملی به منافع کلان اقتصادی و سیاسی دست نمی یافتند به بهانه دفاع و حراست از روح سکولار قانون اساسی وارد عرصه عمل می شدند و با خلق ننگ و جنایت نابخشودنی از قبل دولتهای ملی و مردمی را سرنگون می ساختند.
که سرنگون ساختن چهار حکومت مردمی و به دار اویختن ریس جمهورهای منتخب مردمی حکایت است تلخ و خیانت است نابخشودنی از این گذشته بی ثبات سیاسی، اجتماعی ( قدرت و سیاست ) در ترکیه دیروز و تا به امروز.
از سوی دیگر داخل شدن احزاب زمینی به حمایت از اکثریت منزوی شده و خاموش ترکیه که همان ملت 93 % در صدی ایماندار هستند در وجود رهبری خردمند، کاریزماتیک با اراده مانع شکن محمد رجب طیب اردوگان فصل بازی سنتی و رقابتهای بی ارزش دیگر به پایان خود رسید و ترکیه وارد باب جدید در عرصه روابط و سیاست داخلی، منطقوی و جهانی شدند.
که یکی از اسرار قوت و رمز وفاق این اتحاد اجتماعی ملت ترکیه و سیاستمداران چون رهبران حزب عدالت و توسعه در مقابل دیگر احزاب سنتی و لیبرال شناخت و معرفت عمیقی جامعه شناسانه، واقعی و جدی از خواسته های پاک و ارمانی ملت ترک استند.
با سر کار امدن حزب عدالت و توسعه به قدرت سیاسی در سال 2002 فضای سیاست داخلی و حال و هوای رسیدن به قدرت در ترکیه چرخش صد هشتاد درجه کرده اند، سکولاریستها به شوکه رفتند، ملی گرایها در مفاهیم و مبانی خود تجدید نظر کردند و نظامیان هم طرحه یک توطیه شوم و فتنه برانگیز برای سال 2003 که با هوشیاری و قوت و صلابت مردم خنثا شد ریخته بودند.
پس از انکه دولت اصلاحات متناسب با معقولیت و مصلحت دولت نو پای خود با یک حرکت پس لرزه وار اورد، نخست وزیر اردوگان با یک سازش قهرمانانه در استراتیژی تغیر خود توجوع خاصی خودرا به اصلاحات حمایتگرانه و پشتبانانه خود در امور اهم اقتصادی که یکی از اولویتهای و اساسات تحول در عرصه سیاست و حکومتداری موفق دولتهای پس از جنگ و نارامی اقتصادهای متکی به ثبات است کردند.
طوریکه با مطالعات انجام شده مقایسوی از طریق نهادهای بی طرف، قابل اعتماد و به وجهه جهانی نشان می دهند که رشد اقتصادی ترکیه نه اینکه با پیش قابل مقایسه نیست بلکه تلاشها و کارکردگی های اردوگان در 3 دوره نخست وزیری خود توانسته ترکیه را به یکی از قطب های رقابت اقتصاد جهانی تبدیل کند.
از سوی دیگر ترکیه قدرتمند به رهبری حزب عدالت و توسعه توانسته بعد از چندین دهه جای پای خودرا نه اینکه به حوزه محصور غرب وابسته سازد، بلکه با انتخاب تنوع هویتی فصل نوینی را در روابط و سیاست حوزه اصلی و سنتی تاریخی شان که امت اسلامی به لحاظ اعتقادی و کشورهای اسلامی با پسوند دولتهای سیاسی نیز به حدی بالای که همانا منافع استراتژیک و نزدیک به هم است برساند و با ایجاد یک احساس مشترک در مورد فردا مطمئن و عاری از مناقشات فساد پیشه گان و شریر اندیشان یک تعریف واحد از این خیطه بزرگی تمدنی و تاریخی داشته باشند.
طوریکه مواقیف و اقدامهای خوبی این سیاست ( نو عثمانگرایی ) را میتوانی در طی 5 سال اخیر در سوریه، فلسطین، عراق، یمن کشورهای مسلمان نیشین افریقایی و اسیایی میانه به اشکال و حساسیتهای اولویت بندی شده اشاره کرد.
این دو بخش سیاست و حکومت در ترکیه بیل خصوص بعد از برد قاطع حزب عدالت و توسعه به رهبری اردوگان در انتخابات سال 2016 هسته های معلوم و به اقلیت رسیده در اردو ترکیه در خیانت و تبانی با سرویس های اطلاعاتی و دستگاه های اصلی قدرت در ( اسرائیل، امریکا، مصر و اتحادیه اروپا ) به این توافق رسیده بودن تا با انجام یک تراژیدی و انارشیزم دیگر راه را به یک طوفان دبگری چون سوریه! عراق و افعانستان باز کند، و با سرنگون کردن یگانه حکومت مقتدر اسلامی به استراتیژیهای شیطانی خود بستر سازی لازم کند، که کودتای چندی پیش به نزد مبصرین و تحلیلگران نظام بین الملل و اگاهان سیاست در ترکیه نیز به همین دیدگاه هستتد.
اما مواجه شدن کودتاچیان با طوفان از قهر در حمایت از مشروعیت مردم و سینه سپر کردن به تانگ و میله های توپ این واقعیت خوش و گم در استبداد و محکومیت تاریخ به اثبات رسید، که دیگر کودتا راه حل نیست و این به نقد از فرانسیس فوکویاما پایان تاریخ نی ولی پایان نظامی گری در ترکیه خواهد بود.
و تاریخ خواهد نوشت که دولتهای خدمتگذار هم بودند که به شهادت، حمایت و مشروعیت شان ملتهای شان با یک صدای تیلفونی مرد و زن، طفل و جوان از کمبل خواب خیستند و به دفاع از سرنوشت خود سینهایشان را سپر تانکهای زرهی و میله های توپ کردند..
