پښې راوباسه له خټو، راروان شه
غبرګ لاسونه دې راواخله له تاخچې نه
که تراوسه د بل چا وې، لږ د ځان شه
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
تږي تږي دي، په تمه د باران دي
منتظر درته بهاره ارغوان دي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
سترګې مه پريږده په هغه ويرانه کې
بې له تا نه بل څوک نشته آيينه کې
ګوتې مه ورننباسه د خپل ذهن
ښارمارونه دې راوړي خزانه کې
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
سحرونه ستا د سترګو په ارمان دي
منتظر درته بهاره ارغوان دي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
د خپل درد تخم دې وشينده صحرا کې
چې لاله شي رازرغون شي په بېديا کې
د يار نښه درسره ده مسيحا يې
هم ستا لاس دی د ښايست په کربلا کې
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
زړونه ستا په رڼاګانو چراغان دي
منتظر درته بهاره ارغوان دي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
د غارونو د تيارو خبرې پرېږده
اوس کيسې کوه د ژوند د رڼاګانو
ويره نشته، هغه هسې يو سراب و
افسانې وې د دروغجنو بلاګانو
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بس راوځه، پنجرې ماتې د زندان دي
منتظر درته بهاره ارغوان دي
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
له سايو نه تېښته څه مانا وجوده؟
ځان ډاډه کړه په راتلونکو خوشبويانو
سترګې وکره د پورې غره په څوکه
زړه دې خرڅ کړه په ختونکو خوشبويانو
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
درته خلاص دواړه لاسونه د جانان دي
منتظر درته بهاره ارغوان دي
